STANOWISKO GŁÓWNEGO INSPEKTORATU PRACY

Z 27 LISTOPADA 2007 R. W SPRAWIE ODPOCZYNKU I DYŻURU MEDYCZNEGO (GNP-302-4560-527/07/PE)

Zgodnie z art. 32 jb ust. 1 ustawy o zakładach opieki zdrowotnej (Dz. U. z 2007 r. nr 14, poz. 89) pracownikowi przysługuje w każdej dobie prawo do co najmniej 11 godzin nieprzerwanego odpoczynku, a w tygodniu do 35 godzin, obejmującego co najmniej 11 godzin nieprzerwanego odpoczynku dobowego.

Natomiast zgodnie z art. 32 jb ust. 2 tej ustawy u pracowników pełniących dyżur medyczny 11-godzinny okres odpoczynku dobowego, który przypada w dobie pracowniczej, powinien być udzielony bezpośrednio po zakończeniu pełnienia dyżuru medycznego. Ta regulacja modyfikuje zatem sposób udzielania odpoczynku przewidziany w kodeksie pracy i jako regulacja szczególna wyłącza w tym zakresie zasady kodeksowe. Ustawa o ZOZ nie przenosi bowiem reguły wynikającej z art. 151⁵ § 2 k.p., zgodnie z którą czas pełnienia dyżuru nie może naruszać prawa pracownika do dobowego i tygodniowego odpoczynku. Oznacza to w praktyce, że nie ma przeszkód prawnych, aby odpoczynek dobowy udzielany był po zakończeniu dyżuru medycznego, którego maksymalny okres trwania musi zamykać się w obrębie 24 godzin od chwili rozpoczęcia pracy, gdy dyżur pełniony jest po dniu pracy pracownika, lub 24 godzin, gdy dyżur taki pełniony jest w dniu wolnym od pracy.